Okunuşu: Bismillahirrahmanirrahim. Sümme enzele aleyküm mirin ba'di'l-ğammi emeneten nüasey yağşa taifetem minküm ue taifetün kad ehemmethüm enfüsühüm yezunnune billahi ğayre'l-hakkı zanne'l-cahiliyyeti yekülune hel lena mine'l-emri min şey'in kul innel emre küllehü liilahi yuhfune fi enfüsihim mala yübdune leke yekulune leu kane lena mine'l-emri şey'üm ma kutilna hahüna kul lev küntüm fi büyutikum leberezellezine kütibe aleyhimüTkatlü ila medaci'ıhim ue liyebteliyallahü ma fi suduriküm veli yümahhıse ma fi kulubiküm vallahii alimüm bizati's-sudur. (Al-i İmran, 154) Anlamı: Sonra o kederin ardından üzerinize bir güven ve emniyet duygusu indirdi. Bir uyku ki, içinizden bir grubu tutup kuşatıyordu. Bir grup da nefisleri sevdasına düşmüşlerdi. Allah hakkında haksız yere cahiliye kafasıyla suizanda bulunuyorlardı. "Bizim için o zaferden bir pay var mı?" diyorlardı. De ki: "Zaferin hepsi Allah'ındır." Onlar nefislerinde, sana açamadıkları bir şey gizliyorlar. "Bizim yönetimde bir hissemiz olsaydı, burada öldürülmezdik." diyorlar. De ki: "Evinizde de olsaydınız, haklarında ölüm kararı verilenler, ölecekleri yerlere kendiliklerinden giderlerdi." Allah, bunu sinelerinizdekini imtihan etmek, kalplerinizdekini ortaya çıkarmak için böyle yaptı. Allah, kalplerin içini bilir.